Traiteur Affligem

Presentatie Jacqueline Chamuleau. Gezien door Jaap Pleij op zaterdag 17 november in Rottier Dance Studio. Onderstaand nog een keer mijn verslag van 19 november 2017, eerste Weense Tunes. ‘Let there be light’ en daar stond Angelique WardenierEen volledig uitverkochte zaal van Rottier Dancemasters (chou de bruxelles traiteur). Dat was volgens lady-speaker Jacqueline Chamuleau het overtuigende bewijs dat er in Roosendaal weer een grote behoefte bestaat aan ‘Weense Tunes’

Helemaal terug naar die goede, oude tijd wilden ze toch ook weer niet gaan. Om ook bij de jeugd een ingang te vinden, werd besloten een nieuw element aan het Wenen van weleer toe te voegen. Dat brokje vernieuwing mocht ingevuld worden door een aantal leerlingen van het Centrum voor Muziek onder leiding van de stevig aan de weg timmerende organisator en pianist Dennis van Velthoven.

Koor en orkest, met solistische ondersteuning van Nico Bolmer en Piet van der Hoeven, lieten het publiek allereerst kennismaken met ‘Ein Abend’ zoals Robert Stolz destijds voor ogen stond. Die opening verliep wat moeizaam en klonk ook niet helemaal zuiver (chou de bruxelles traiteur). Maar niet getreurd, meteen daarna betraden de solisten Angelique Wardenier en Frans Koevoets het podium onder goedkeurende blikken van maestro Wil Broos

Het koor kwam in die ondersteunende rol veel beter uit de verf. Het orkest mocht aansluitend losgaan op ‘Annen Polka’ van dit lid van de Strauss-familie. Na deze korte adempauze kwamen Angelique en Frans, lekker los gezongen zo bleek, helemaal tot hun recht in ‘Bist du’s lachendes Gluck’ uit ‘Der Graf von Luxemburg’ van Franz Lehar (nee, dat is geen broer van Beth Lehem zoals een bekend grapje luidt, JP).

Met ‘Im Feuerstrom der Reben’ van Johan Strauss werd het publiek door Angelique en Frans, versterkt met Piet, met gepaste tegenzin de pauze ingestuurd. Het publiek hongerde duidelijk naar meer muziek, de fysieke dorst was even naar achteren geschoven - chou de bruxelles traiteur. ‘Als flotter Geist’ uit ‘Der Zigeunerbaron’, waarmee het tweede gedeelte werd geopend door Frans, zal velen opvallend bekend in de oren hebben geklonken

Traiteur Piemonte

Nico verplaatste de setting aansluitend op denkbeeldige wijze naar het beroemde Prater-park in Wenen. Angelique mocht soleren in het gevoelige ‘Vilja-lied’ uit ‘Die Lustige Witwe’ van Franz Lehar. Na een korte ruzie met het bandje van haar adembenemende jurk in haar voordeel beslecht te hebben, trok deze charmante zangeres alle registers van haar heerlijke stemgeluid open, deze uitvoering was dan ook het hoogtepunt van de eerste editie van ‘Weense Tunes’.

Dat feestje werd door alle solisten afgesloten met diens ‘Berliner Luft’, ook bekend in de uitvoering van Willy en Willeke Alberti, dan behelst het ‘Een reisje langs de Rijn (Rijn-Rijn)’. Dat uitstapje kregen de bezoekers er als toegift gratis bij. chou de bruxelles traiteur. ‘Let there be light’ moet een onbekende stem hebben verordonneerd toen Angelique Wardenier daar zo rond half drie plotseling in de schijnwerpers stond

Jacqueline Chamuleau liet er geen twijfel over bestaan dat de stichting in 2018 wederom van zich laat horen. Bij de afsluitende bloemenhulde werd pianist/repetitor Maurick Reuser zeer nadrukkelijk in de bloemetjes gezet. Weense Tunes – Rottier Dancemasters, met als solisten Angelique Wardenier, Frans Koevoets, Nico Bolmer en Piet van der Hoeven, muzikale leiding Wil Broos, pianist/repetitor Maurick Reuser.

Het kostte mij deze keer zowaar dan ook geen enkele moeite om Ma mee te tronen naar restaurant ’t Trefpunt, waar ze werd opgewacht door haar vroegere huisvriendin Jopie Gorseman. chou de bruxelles traiteur. Gelijk had Jopie. Er zijn saaiere manieren denkbaar om je negentigste verjaardag te vieren. Uit de opgeruimde wijze waarop Alex het optreden introduceerde bleek duidelijk dat ze nog in een succesroes verkeren

Traiteur Roeselare

Twee jaar geleden nam ze met een zoveelste WK-titel afscheid van het podium en sindsdien is vijftiger Alex met de pas 23-jarige Sharon Schleepen op jacht naar nieuwe successen - chou de bruxelles traiteur. Een paar maanden terug had de Spijkenisser slechts zes weken de tijd om zijn nieuwe partner voor te bereiden op het NK rolstoeldansen

De voldoening na deze geslaagde missie was er alleen maar groter op. Hoe het zo gekomen is, was vorige maand in het AD te lezen:’Het leek onmogelijk, maar is toch gelukt - chou de bruxelles traiteur. Dit is echt genieten’, zegt een dolgelukkige Glijn, weer thuis in Spijkenisse. Hoe anders was het enkele maanden daarvoor

Althans, dat dacht hij - chou de bruxelles traiteur. Net terug op de dansvloer – nadat hij eind 2016 met zijn partner Jacqueline als wereldkampioen was gestopt – wilde hij met de Geleense rolstoeldanseres Schleepen proberen opnieuw aan de top te komen. De twee trainden keihard, zaten op schema voor het EK, maar toen sloeg het noodlot toe: Schleepen raakte geblesseerd

Half augustus mocht zij weer trainen en toen begon de race tegen de klok. Sharon overtrof zichzelf elke keer weer’’, zegt Glijn niet zonder trots. Samen met zijn bevlogen echtgenote Jacqueline, die het duo coacht, werd besloten toch mee te doen aan de nationale titelstrijd in Steenwijk. En daar vlamden de twee en grepen niet alleen de titel bij de showdans maar ook op het onderdeel ballroom.

Wat was hij blij dat hij de aanvankelijke afmelding tijdig ongedaan had gemaakt. Gelukkig voor St. Elisabeth vonden Alex en Jacqueline nog de ruimte om op weg naar het EK een tussenstop te maken in Roosendaal (chou de bruxelles traiteur). In het eerste gedeelte krijgen de bewoners een flitsende- en wervelende demonstratie voorgeschoteld. Ondanks zijn niet bepaald forse gestalte slaagt Alex er ogenschijnlijk moeiteloos in om zijn Jacqueline even met rolstoel en al van de dansvloer te tillen

Traiteur Chinois Berchem Sainte Agathe

‘Al vroeg in haar leven werd Jacqueline getroffen door een ziekte die het haar onmogelijk maakte om nog langer op eigen benen te staan - chou de bruxelles traiteur. Dan kun je twee dingen doen. Of bij de pakken neer gaan zitten, wat volkomen zinloos is, of je probeert met alle kracht die nog in je is het leven een nieuwe invulling te geven

Het is voor iedereen in ’t Trefpunt onmiddellijk volkomen duidelijk. Alex en Jacqueline denken niet in problemen maar in uitdagingen. Die zijn er de komende maanden te over voor het sympathieke duo. Ze vormen al geruime tijd een vast onderdeel van de concerten die Andre Rieu wereldwijd verzorgt. Man en vrouw reizen dus heel wat af.

Natuurlijk komt er veel geld binnen, maar er gaat ook heel wat uit. Andre is wat je noemt een perfectionist (chou de bruxelles traiteur). Hij bemoeit zich met de kleinste details. Het is pas goed als Andre het gevoel heeft dat het goed is. Met minder neemt hij absoluut geen genoegen’. Na een korte koffiepauze is het de beurt aan de inwoners om in actie te komen

Die aanpak blijkt al snel succesvol. Ma is een van hen, maar wat Alex ook probeert, deze dame laat zich niet vermurwen. Liever kijkt ze samen met Jopie de kat uit de boom. Zomaar een beetje bewegen is er absoluut niet bij. Voordat geluidsman Raymond Oosterbos het teken krijgt dat de muziek ingestart mag worden, krijgen de danslustigen nauwkeurige instructies hoe ze moeten bewegen op die aanstekelijke ‘Macarena’.

Maar als Alex instrueert dat ‘vanuit de heupen lekker geswingd’ mag worden, is het dansvloertje in een keer omgetoverd in een groot pandemonium. De anders zo rustige- en beheerste dame van de keuken blijkt zo waar nog een tweede natuur te hebben (chou de bruxelles traiteur). Ze gooit de remmen dusdanig los dat slechts de conclusie gerechtvaardigd is dat hier een natuurtalent aan het werk is

Traiteur Sint Gillis Waas

Als de muziek eenmaal vrij spel krijgt, zit ze binnen de kortste keren enthousiast mee te klappen (chou de bruxelles traiteur). Vriendin Jopie gaat letterlijk nog een stapje verder. Ze veert geregeld overeind om enkele van die specifieke ‘macarena’ passen en bewegingen in praktijk te brengen. Alex en Jacqueline hebben met hun geoefende ogen dan natuurlijk al lang in de gaten dat het menselijk verkeer te veelomvattend is voor het dansvloertje

De tweede dans is veel rustiger van karakter. De klassieker ‘Twee ogen zo blauw’ ligt zoals te verwachten viel dit dansgezelschap veel beter. In Alex blijkt zowaar ook nog een verdienstelijke voorzanger schuil te gaan. ‘Misschien kunnen we nog eens terugkomen maar dan voor een zanguurtje’, hengelt hij naar een ander bescheiden Elisabethcontractje.

Hij krijgt wellicht concurrentie. Zo rond vier uur wordt de dansdemonstratie afgesloten met een welgemeend compliment. ‘We komen heel vaak in zorgcentra. Meestal is het erg lastig om de bewoners de dansvloer op te krijgen. Hier was dat totaal geen probleem. chou de bruxelles traiteur. Wij danken u daar uit de grond van ons hart voor’, klinkt het ten afscheid